donderdag 30 november 2017

Grischuna deel 4

 
Het model op 30 november.
 
Dakwerk! Ik heb onlangs in schaal 1:1 ondervonden dat dit nog niet zo eenvoudig is, in schaal 1:87 zijn de problemen anders, maar niet minder moeilijk. Ik was verwend met het model van het stationsgebouw. Dat heeft messing platen als nabootsing van het zinken dak op de "Postanbau". Mooi strak en dun. Jammer genoeg heeft de leverancier bij het model van het hotel geen messing geleverd. Ik zal het moeten doen met gelaserd karton. Maar eerst iets over de goot:

 
Volgens de handleiding...

 
... en zoals het hoort!

De goot ligt dus binnen het houtwerk. Daarvoor heb ik de kartonnen dakplaten moeten bijsnijden en de spanten moeten aanpassen. De opstaande randen van de dakplaten zijn ook van karton, 1 mm breed en slechts 0,4 mm dik. Bij mij betekent dat loepwerk. Even verkeerd aanraken en de dunne strookjes zijn onherstelbaar beschadigd.

 
Loepwerk
 
Een volgende uitdaging werd de regenpijp. Bijgeleverd zijn metalen staafjes van 1,2 mm dikte. Dat komt overeen met een 110 mm pijp in het echt. Dit keer wilde ik wel de beugels nabootsen waarmee een regenpijp vastzit op de wand. Zeer dunne messing strookjes had ik niet. Ik heb een poging gewaagd met dunne tape en hiervan  strookjes op 0,4 mm breedte afgesneden. Op foto's bleek dat de beugels op 2 m afstand zaten. Op schaal werd dat 22,8 mm. Zie hier de werkwijze en het resultaat:

 
Isolatietape op 0,4 mm afsnijden.

 
De strookjes op de goede afstand op de pijp plakken.

 
Aan de achterzijde aan elkaar drukken en fixeren met een drupje secondelijm. Het overtollige afknippen, de regenpijp schilderen en op de wand plakken, weer met secondelijm.

 
Dit is op dit moment echt mijn limiet in schaal H0 ......
 
 
Het wachten is nu op een messing hoekprofieltje voor de afwerking van de goot. Daarna is het pannendak aan de beurt. Maar daarvoor wacht ik ook nog op onderdelen.

 
Het dak is geschilderd met Vallejo 70.989 (sky grey) en daarna verouderd met Koemo Rostfarbe en enkele vlekjes Vallejo 70.990 (light grey).
 
 
Een ander aangebracht detail zijn de glazen stenen in de bovenhoek achter deze regenpijp.
Ik heb ze nagebootst met matte folie van opbergmapjes en zwarte strookjes tape.
 
Wordt weer vervolgd, Jan

dinsdag 21 november 2017

Grischuna deel 3

 
De houten kapconstructie zit er op.

Buiten is het nat, dan maar binnen aan het werk. En zo is het model van het hotel Grischuna weer een stapje verder. De houten kapconstructie is geplaatst. Net zoals bij het stationsgebouw is het jammer dat het grootste deel onder het dak zal verdwijnen en niet meer zichtbaar blijft.

 
Aan de straatzijde ben ik nu bezig met de trap (leuning komt lnog) en enkele kelder ramen.
Op de bruine ondergrond komt later de 2 mm dikke grijze verhardingslaag. 

Ik had op het Zwitserse Albulamodell Forum een vraag geplaatst om foto's uit de periode van voor 1993 toen het hotel verbouwd werd. Ik kreeg van een Duitser een hele serie plaatjes uit de periode 1987-1989. Bijzonder welkom. Bij deze nogmaals een hartelijke dank aan de fotograaf!

 
De noordgevel van het voorbeeld in 1987-89. (foto N. May)

De foto's leveren het bewijs dat de werkelijkheid er in detail anders uitzag dan het model zoals in de bouwdoos aanwezig. De kleurstelling valt het meeste op. Ik had de rode luiken al bruin gemaakt en ook het nog aan te brengen hout aan het dak wordt bruin en niet grijs. Maar er is meer. Ramen hebben een andere afmeting of de raamindeling is anders. Zie op beide foto's de 1e rij ramen boven de straat. Op het bijgebouw, het vakwerkhuis, zijn ramen zonder raamlijst aanwezig. Ook zijn luiken anders gemonteerd. Dat heb ik nu al gewijzigd. Het meest opvallende is dat sommige ramen in het hoofdgebouw in de zuidgevel geen raamlijst hadden en anderen een witte lijst. Wel zijn er grijze vensterbanken en grijze rolluikkasten. Ook dat ga ik nog aanpassen. Zelfs bij het plaatsen van onderstaande foto's ontdekte ik weer wat. Het is net een spelletje "zoek de 7 verschillen".

 
De zuidgevel van hetzelfde gebouw. (foto N. May)
 

En het model tot nu toe, ik heb al luiken op het bijgebouw aangepast.
Maar wat zie ik op de foto van het origineel, onder het balkon op het hoofdgebouw:
Juist ja, luiken!
 
Zo ontdek ik elke keer wat en ben ik nog wel even bezig voordat het hotel klaar is.

Zonder internet en de andere modelbouwers uit Zwitserland en Duitsland was er geen gelijkend model ontstaan! De contacten met die mede hobbyisten zijn één van de leuke dingen in deze hobby.
 
Wordt vervolgd, Jan

donderdag 16 november 2017

Grischuna deel 2

In het voorgaande bericht heb ik laten zien dat de gevels gereed waren, maar nog zonder ramen en deuren. Voor het maken van de ramen moet je even de tijd nemen. Het is grotendeels werken onder de loep en dat vraagt rust. Na twee weken is het nu zo ver, de ramen zitten er in:

 
Alle vensters, deuren en luiken zijn geplaatst.

Alle ramen bestaan uit vijf lagen, een laag venster-"glas" en vier lagen kozijnhout, aan beide zijden van het glas twee lagen. Gelukkig waren de ramen meest per gevel gegroepeerd. De laagdikte is 0,4 mm, sommige spijltjes zijn niet breder dan 0,2 mm! Aanraken betekent verbuigen....
De buitenste lagen worden op elkaar geplakt met spuitlijm en daarna wit geschilderd. Na droging zijn de twee pakketjes op de glasfolie geplakt.

 
Op de bovenste rij vijf laagjes.
Onder rechts twee lagen op elkaar geplakt.
 
 
Met de folie ertussen ontstaat een pakket van vijf lagen.
 
 
Exact op elkaar plakken is hier uiterst belangrijk!

Daarna volgt het uitsnijden van de afzonderlijke vensters. Elke messnede kan tot gevolg hebben dat het dunne hout uitbuigt. Ik heb eerst het materiaal aan één zijde weggesneden om daarna het venster los te snijden.



Uitsnijden van de vensters zonder beschadigingen te veroorzaken. Loepwerk!

De volgende stap is het plaatsen van de kozijnen in de gevelwand. Ik wist nog van vorig jaar (bouw stationsgebouw) dat dit een lastig karwei is. De kozijnen passen naadloos in het MDF, maar elke afwijking geeft wringing en dus beschadiging van de tere houtjes.
Maar het viel dit keer reuze mee! De meesten pasten zuigend in de opening. Slechts een enkele moest wat bijgesneden worden. Op één venster na:

 
Het rechter raam op de onderste rij moet kleiner zijn.....

Een fout in het laserwerk. De meest rechtse van de vier ramen in de "Anbau" moet 1,5 mm minder hoog zijn dan de andere drie. En dat was niet in het kozijnhout verwerkt. Gelukkig was er een stukje tussenuit te snijden. Het folie gaf hier net genoeg stabiliteit.

 
Timmerwerk in 1:87......
 
 
Het kan nog kleiner: slechts 4 mm hoog!

 
En ik kreeg het er nog onbeschadigd in ook.....

Na anderhalve week doorwerken zaten ze erin. Nu nog de luiken. Die waren gelaserd uit rood
gemaakt karton. Uit oude foto's blijkt dat deze bruin moeten zijn. Ik heb nog geen foto met rode luiken gezien! Gisteren de luikjes één voor één uitgesneden, geschuurd en geschilderd. Vanmorgen heb ik ze geplaatst.

 
 
Pas op een macrofoto is te zien waar nog wat bijgewerkt moet worden.
Het blijft mooi werk!
 
In de afgelopen weken heb ik ook het stukje landschap rondom het hotel voorbereid. Samen met het hotel wordt dit een soort diorama dat uitneembaar blijft. Hiermee kan de nog aan te brengen bestrating naadloos tegen de muren worden gelegd en kan ik er later altijd goed bij.

 
 
Bij de entree moet nog een afwerking plaats vinden.
 
 
Ik kan bijna niet wachten met het aanbrengen van de balustraden.
 
 
Het wordt wel wat, ik heb er plezier in!

Een enkele opmerking:

Het hotel wordt zondermeer een prachtige blikvanger en draagt bij aan het herkenbare beeld van de stationsomgeving van Filisur. Maar het model heeft zijn fouten!
Zo zijn afmetingen van enkele ramen en deuren niet juist. Ook bij de plek in de gevel heb ik mijn vraagtekens. Zo laten foto's verschillen zien in het vakwerkgedeelte. Ook was in de werkelijkheid bij een enkel venster de indeling van de spijltjes anders. Dat is jammer, maar eigenlijk alleen maar zichtbaar als je foto's van het echte hotel er naast legt. Ik zit er niet mee.

 
Ten opzichte van het werkelijk hotel in 1990 ontbreken in het vakwerk meerdere balken.

De volgende uitdaging wordt het dak. Dat wijkt af van de werkelijkheid en ik wil dat gaan aanpassen. Meer hierover in een volgend bericht.

Met een groet, Jan