Valbescherming

In het voorjaar ligt het werk aan de modelbaan gewoonlijk stil. We gaan naar buiten, gaan op reis of genieten op een andere manier van het lenteweer. Helaas is het nu door de wereldwijde Corona uitbraak geheel anders. We mogen nog "een frisse neus halen" maar dan houdt het deze tijd wel op.
In deze moeilijke dagen van zoveel mogelijk thuis blijven is de modelbaan weer een welkom tijdverdrijf. Goed om zaken aan te pakken die zijn blijven liggen.

Valbescherming uit kunststof of hout voor tracés op (grote) hoogte.

Ik had de verdekte spoortracés nog niet van een valbescherming voorzien. Een ontspoorde trein zou een vrije val kunnen maken. Maar een ontsporing met val had ik nog nooit gehad. Stroken langs het spoortracé vond ik nog niet nodig. Ze beperken de toegankelijkheid en kunststof vind ik niet mooi. Maar bij een ongelukkige beweging tijdens werkzaamheden onder de modelbaan stootte ik tegen enkele wagens en deze vielen, gelukkig zonder schade, op het tapijt. Ik wordt er niet soepeler op en een ongelukje tijdens klusjes zit er sneller in. Tijd voor valbescherming!

Kunststof 2 x 30 mm en grenen 4 x 26 mm.

Tesa PowerBond voor de montage van het kunststof.

Ik probeer zo veel mogelijk alles uit grenen te maken. Kunststof stroken vind ik niet mooi, maar in bogen zijn deze onvermijdelijk. In koos wel voor zo laag mogelijke strookjes. Zodanig dat kantelend materieel niet valt en het spoor toch toegankelijk blijft.
Op rechte baanvakken zijn houten latjes 4x26 mm gemonteerd welke slechts 6 mm boven de spoorstaaf uitkomen. In de bogen steken de 2x30 mm kunststof stroken 10 mm boven de spoorstaaf uit. Bij kantelproeven bleek het voldoende.

Extra breedte door een Tesa-karton-Tesa sandwich.

Nu had ik onder het spoor 5 cm brede stroken hechthout die in enkele bogen te smal bleken om de valbescherming direct op het hout te plakken. In principe zou het voldoende moeten zijn, maar het spoor lag niet altijd precies in het midden. Daarom plakte ik extra strookjes karton tussen de kunststof stroken en het hout om zo voldoende afstand uit het spoor te krijgen. Met een mal van 2x25 mm breedte werd dit gecontroleerd. Daarna reed ik met een EW II rijtuig rond om te kijken of de vrije ruimte voldoende was. Het EW II rijtuig was bij het plaatsen van tunnelingangen in nauwe bogen maatgevend gebleken.

De extra breedte was steeds aan één zijde nodig, meestal in de binnenboog.

Niet altijd makkelijk om dit allemaal te bevestigen!

De zwarte stroken zijn gebruikt achter de tunnelingangen in verband met het zicht van buiten.

Grenen latjes langs de rechte sporen.

Het aanbrengen van de strookjes werd een lastige en tijdrovende klus. Maar nu was er tijd genoeg! Ik moest alleen oppassen om niet te lang op mijn knieën te liggen. Mijn knieschijven staan dat niet meer toe. Na twee weken, met elke dag een paar uur werk, zitten ze er nu aan en is er proef gereden.

Op naar het volgend project!

Met een groet,

Jan